تخت احیا

تخت CPR یا تخت احیاء قلبی- ریوی در بخش اورژانس و مراقبت های ویژه بیمارستان استفاده می شود. این تخت چون در عملیات احیاء بیشترین کاربرد را دارد در درجه اول جریان الکتریسیته ناشی از شوک را نباید انتقال دهد و به همین دلیل جنس کفی آن را از جنس عایق می سازد و از طرف دیگر باید وزن بیمار و فشار وارد به بیمار هنگام عملیات احیاء را تحمل کند.

ویژگی های تخت احیاء

از آن جایی که در احیای بیماران از جریان الکتریسیته استفاده می شود، مهم ترین ویژگی تخت های CPR این است که عایق باشند و جریان الکتریسیته را عبور ندهند. به همین دلیل کفی تخت به صورت نارسانا و معمولا از جنس ورقه های پلاستیک فشرده PVC که ضد آب هم هستند و MDF ساخته می شود. از طرف دیگر تخت و کفی آن باید استحکام و تحمل وزن بیمار و فشاری که در طول عملیات احیاء به او وارد می شود را داشته باشد و نشکند.

تخت CPR یا احیاء با بدنه ای از جنس فولاد، معمولا با طول ۱۹۷ و عرض ۸۹ سانتی متر و به صورت سه شکن تولید می شود. قسمت زیر سر و زیر پای بیمار قابل تنظیم است. قسمت سر تا ۸۰ درجه و قسمت زیر پای فرد تا ۶۰ درجه می تواند به وسیله اهرم های دستی حرکت کند. ارتفاع تخت احیاء را هم می توان به صورت دستی یا برقی تغییر داد. حداقل ارتفاع بر اساس شرکت سازنده تحت متفاوت است اما معمولا حداکثر ارتفاع تحت های CPR حدود ۹۰ سانتی متر است. در پایین پایه های تخت ۴ چرخ قرار دارد که به ترمز و سیستم قفل مرکزی مجهز است و با قفل کردن یک چرخ بقیه چرخ ها هم بدون حرکت قرار می گیرند. تشک تخت احیاء معمولا ۳ سانتی متر ضخامت دارد و باید از موادی ساخته شده باشد که در برابر شست و شو و استفاده از مواد ضدعفونی کننده مقاوم باشد